düşün!
zulüm, Tanrılar’ın emriyle
gökten inmedi zembille
onu apış arasında paranın
kasık sancılarıyla yarattılar
ve emeğin alın terini
donatıp ellerin nasırlı namusuyla
atom çağında insanlığın
yanıbaşımıza cehennem kurup
tekbir sesleriyle
koyun gibi boğazlayıp
diri diri insan yaktılar...
ve yine onlar
leş kargaları gibi
üşürerek yoksul etine
burunlarını kendi dışkısına batırdılar
caddeler, sokaklar
ve bodrumlar diz boyu kandı
ne kurtarıcı melekler
ne de İblis’in talim ettiği kör kullar
atomun parçalandığı çağda
ışıktan korkan yarasalar
ölü ruhlardan medet umdular
düşün bir!
İsa bir yana savruldu
Muhammed öte yana
maddenin deviniminden ürküp
gözlerimizi irisine kadar oyanlar
etimizi kemiklerimizden soyup
kara yüzleri ve ellerinin kanıyla
kendilerini kutsadılar
dünyanın orta yerinde bir çocuk
korumak için ırzını çocukluğun
ve geleceğini dünya çocuklarının
ellerini basıp yüzümüze
tırnaklarını batıra batıra kalbimize
dikerek gözlerini insanlığın gözlerine
haykırdı vargücüyle
-ey insanlar!
kan içilir mi kılcal damarlarından çocukların
bu timsah gözyaşları besler mi
toprağın verdiği canı
kaldırın başınızı gömdüğünüz kumdan
gökyüzüne batırın bütün ayıplarınızı
doğacak gün ne kadar da yakın
ve siz ne kadar uzaksınız her şeye
ne kadar da kolayınıza geliyor
alınteriyle doldurulmamış
kirli ve yalan dolu bir kadehten kan içmek-
görüyorum ışıklarını tarihin
kapatın gözlerinizi....
Meral Vurgun
Return top
0 yorum:
Yorum Gönder